Like
De bloeiende heide lokt ieder jaar weer een hoop mensen de natuur in. Limburg telt gelukkige meerdere heidegebieden, waardoor je niet zo snel als wandelaars in het Hallerbos opeengepakt zit. Ik kies er voor mijn wandelweekend twee, of ja eigenlijk drie, uit: De Teut en Ten Haagdoorn vormen samen één natuurgebied en dan ga ik ook nog de Oudsberg beklimmen.
Purple hour
Om halfzeven gaat de wekker. Je moet er wat voor over hebben om de heide op zijn allermooist te zien. Verleid door de beelden van uitgestrekte heidevelden in de ochtendschemering trek ik er al vroeg op uit.
Ik kies voor een wandeling van 4,3 km door De Teut met start aan de Donderslagseweg. De parking is zo goed als verlaten wanneer ik mijn tocht aanvang. Lekker rustig! Ik wandel richting het oosten, de zonsopgang tegemoet. Het duurt dan ook niet lang voordat ik een eerste droomuitzicht voorgeschoteld krijg. Paarse heide, de eerste zonnestralen en een fijn laagje nevel, ik ben naar een reisgids in het echt aan het kijken.
Ik baan me verder een weg door het heuvelachtige gebied, waarbij de momenten dat ik stilsta om rond te kijken talrijk zijn. Dit is geen wandeling om je snelheidsrecord op een of andere app te verbreken.
Bovenop de Teutheuvel hijg ik maar een beetje uit van de inspanning. In de verte zie ik medewandelaars die ook de ochtendluwte hebben uitgekozen.
Maar goed dat we het tijdperk van de fotorolletjes voorbij zijn, want aan het verderop gelegen ven waan ik me een natuurfotograaf die niet kan stoppen met klikken. De zon die ondertussen al wat hoger boven de horizon staat en over het water glinstert, maakt het perfecte plaatje om op Instagram mee te pronken.
Een dikke twee uur later ben ik rond. Tijd om te eten.
Heidevelden zo ver je kan zien
Na een gezellige brunch in het centrum van Houthalen is het tijd om een andere kant van dit uitgestrekte heidegebied te verkennen: Ten Haagdoornheide. Startpunt is de Donderslagweg. Even goed opletten met het instellen van de GPS, want de straatnaam verschilt niet zo gek veel van die van deze ochtend.
De wandellus leidt me 4 km lang dwars door de heide. Ik begrijp heel goed waarom dit tot een sterrenplekje bekroond werd. Het ene uitzicht wisselt het andere voortdurend af. Ik kruis nu ook al wat vaker een andere wandelaar.
Wanneer ik denk het mooiste uitzicht voor me te hebben, zet ik me neer op een bankje voor een solo-picknick. Het broodje dat ik nog had meegenomen voor onderweg smaakt des te beter. Ik weet niet hoe lang ik daar ben blijven zitten, maar tegen dat ik terug aan de auto ben is het al een flink stuk in de namiddag.
Ik rijd meteen door naar mijn logeeradres voor de nacht, een kalme locatie in het groen voor een optimale nachtrust. Maar niet voordat ik eerst mijn voeten onder tafel steek in een plaatselijk restaurant.
Duinenzicht
Gisteren was de opwarming, vandaag staat een tocht van 10,5 km op de planning met flink wat zandduinen om te beklimmen. Ik bevind me namelijk in Duinengordel, een natuurgebied dat deel uitmaakt van het Nationaal Park Hoge Kempen. Uniek in Vlaanderen, zo een nationaal park!
Vertrekkend vanuit Gruitrode-centrum en met voldoende proviand op zak stap ik eerst ettelijke kilometers door het bos. De eerste hellingen zijn een voorbode voor wat komen gaat.
Na ongeveer 4 km laat ik de bospaden achter me en kom ik terecht op een andere planeet. Het glooiende heidegebied strekt zich voor me uit. Over de zandpaden klim ik van de ene landduin naar de volgende terwijl de paarsbloeiende heide me omringt. Ja, dit is het perfecte decor voor mijn tweede picknick van het weekend.
De grootste uitdaging werpt zich voor mijn voeten. De Oudsberg, een “berg” van bijna 90 meter en de hoogste landduin van Vlaanderen. Door het mulle zand vergt de beklimming echt nog wel wat moeite. Ik moet echt cardio terug gaan doen, bedenk ik me onderweg.
Doe even je ogen dicht als je flauw wordt van clichés, maar ik kan niet anders dan zeggen dat het panorama dat je krijgt op de top absoluut de moeite waard is. Vooral het zicht op andere zwoegende mensen, doet het vertrouwen in mijn eigen conditie goed.
Na weer een hele reeks foto’s vanuit iedere mogelijke hoek, zet ik de afdaling in. De route kronkelt nog even verder door het imponerende heidegebied voordat ik opnieuw het bos induik. De laatste kilometers van de lus wandel ik door bos en schraal grasland richting mijn vertrekpunt. De pop-up zomerbar op het terrein van de Commanderij van Gruitrode komt net op tijd.
Beleef deze tijdelijke pracht zelf
Mijn wandelweekend zit erop. Toch wel wat kilometers, ook een voldoende aantal hoogtemeters en vooral heel veel heide, alles wat je nodig hebt voor een perfecte wandeling.
De wandelroutes die ik gevolgd heb:
Uiteraard zijn er ook langere en kortere tochten netjes bewegwijzerd, moest je mijn totale kilometeraantal te laag of te hoog vinden.
De heide bloeit vanaf half augustus tot half september ongeveer. Ik koos een weekend eind augustus uit. Boek tijdig je logement als je er een meerdaagse vakantie van wilt maken.
