Abdijsite Herkenrode

Dit schilderachtige torentje maakte deel uit van de middeleeuwse verdedigingsmuur langs de Jeker. De halfronde constructie uit de 13de eeuw is hoofdzakelijk vervaardigd uit silex afkomstig van de Romeinse Muur.

Sint-Huibrechts-Lille is bekend als teutendorp. Teuten waren rondreizende handelaars die naar de omliggende landen trokken om er handel te drijven. Zij verbleven in hun handelsgebied van maart tot december en keerden in de winter naar hun dorp terug. Sommige teuten deden goede zaken en bouwden dan mooie huizen in hun dorp. Lille telt nog een tiental teutenwoningen. Ook het oud-gemeentehuis, waar de Heemkundige Kring haar lokalen heeft, is een teutenwoning.
Sint-Huibrechts-Lille is als één van de zeldzame teutendorpen in Vlaanderen erkend. De teutenhandel bepaalde en beïnvloedde het economisch leven in de regio van de 17de tot de vroege 20ste eeuw. Vandaag geven de panden nog steeds hun representatieve uitingen van de architectuur waarmee de teuten Sint-Huibrechts-Lille verrijkten.
Rondleiding door het Teutendorp Sint-Huibrechts-Lille op afspraak (duur 1 uur).

Onder leiding van ingenieur Weiss en aannemer Morglia krikten de Bocholtenaren in 1910 hun kerktoren 2 cm van zijn funderingen en verplaatsten hem 9,4 meter. Een huzarenstukje waardoor de Bocholtenaren nu de trotse bijnaam van „Torenkruiers“ mogen dragen.
Op al jouw vragen hierover krijg je een antwoord bij een bezoek aan het Torenverplaatsingsmuseum. Aan de hand van foto’s, plannen en voorwerpen krijg je een klare kijk op de torenverplaatsing van 1910.

Kort na 1262 werd een infirmerie gebouwd waar bejaarde en zieke begijnen verzorgd werden. Aanpalend aan dit gebouwd werd in 1294 een kapel gewijd aan de heilige Ursula. Het huidige infirmeriegebouw dateert uit 1659. De gerestaureerde Sint-Ursulakapel wordt gebruikt voor tentoonstellingen en andere culturele evenementen.

Nergens in Vlaanderen is de concentratie van gebouwen die in silex opgetrokken zijn zo groot als in Sint-Martens-Voeren en Sint-Pieters-Voeren. Een prachtige verzameling vakwerkhuizen vind je voornamelijk in de gehuchten Veurs, Berg en Einde.

Een 23 meter hoge spoorwegbrug domineert hier het dorpsbeeld. De brug maakt deel uit van de lijn Tongeren-Aken, die de Duitsers tijdens WOI aanlegden. Ze sluit aan op de langste spoorwegtunnel van Vlaanderen (2070 meter) tussen het gehucht Veurs en Remersdaal. In Veurs zelf vind je nog verschillende oude maar goed bewaarde vakwerkhuizen uit silex. Onder de 13de-eeuwse kerktoren ligt het graf van pastoor Veltmans. Hij speelde een belangrijke rol in het behoud van het Nederlandstalige karakter van de Voerstreek. Op het kerkhof staat ook een 16de-eeuws graf en de laatste rustplaats van de bemanning van een RAF-vliegtuig dat in 1941 neerstortte. Iets verder zie je het Veltmanshuis: de vroegere pastorie die nu dienst doet als Cultureel Centrum van de Vlaamse Gemeenschap. Meer info over de kerk van Sint-Martens-Voeren vind je in het boek ‘De Sint-Martinuskerk van Sint-Martens-Voeren in haar rijke, historische kader’. De editie uit 2005 telt 48 pagina's,

In 1992 sloot de laatste mijn van de Benelux haar deuren in Zolder. Toch was het de eerste plaats waar de beschermde gebouwen een nieuwe bestemming kregen. Ze blijven samen met de schachttoren, de Monnoyerschouw en het dodenhuisje, zichtbare relieken van het 'zwarte goud'. In het 'badhuis' (lavoir) vind je nu een eetkaffee, met de toepasselijke naam 'Den Lavaar' en CEDUBO, met een permanent, vrij toegankelijke tentoonstelling over duurzaam bouwen. De elektriciteitscentrale werd vakkundig gerestaureerd. Het multifunctioneel pand 'De Verdieping' herbergt een passiefschool, het CVO en in het gerestaureerde ophaalmachinegebouw kun je de erfgoedwandeling ZLDR LUCHTFABRIEK gratis bezoeken.
Het Marktplein komt elke tweede en vierde woensdag van de maand tot leven tijdens de multiculturele markt.
Deze gebouwen, de mijnsite en omgeving kan je verkennen aan de hand van de themawandelingen: Mijnarchitectuurwandeling, Terril- en tuinwijkwandeling en nieuw: de digitale wandeling 'ZLDR smaakvol', op pad met Steven de Bruyn.

Met het Mussenkussen gaan kinderen - samen met hun (groot)ouders - op stap met Sus, de mus.
Het gezin vertrekt op pad met een ‘mussenkussen' op de rug. Dit kussen is geen gewoon kussen: je kunt erop zitten tijdens het oplossen van opdrachten of het luisteren naar verhalen. Maar hierin zit ook leuk spelmateriaal dat de kinderen nodig hebben om de opdrachten uit te voeren.

Molen "Nieuw Leven" is een halfopen standaardmolen uit 1801 die behoorde tot de domeingoederen van de familie Vilain XIIII. In 1920 werd de molen eigendom van de steenkoolmijn Eisden en nog later werd de molen aangekocht door de gemeente Maasmechelen. Ze werd reeds in 1945 als monument beschermd en behoord tot het oudste windmolentype. In 1995 werd de molen grondig gerestaureerd. Molenaar Albert Van Hees houdt de molen draaiende.

Open: elke eerste en derde zondag van de maand van 14 tot 18 uur.
Adres: Molenstraat z/n te Maasmechelen

Rijn-Maasromaanse architectuur aan de Naamsesteenweg, gebouwd rond 1180-1190. De overwelving met kruisgewelven zou de oudste constructie van die aard zijn in België. Merkwaardig zijn de 12e-eeuwse romaanse doopvont en de grafsteen van abt Wiric (1180).