Reading between the Lines (Gijs Van Vaerenbergh) - pit

’s-Gravenvoeren is een lintdorp langs de Voer. De huizen hebben een eigen loopbruggetje. De kerk, pastorie en verschillende boerderijen stammen uit de Oostenrijkse periode. De meeste grafkruisen tegen de buitenmuur van de kerk zijn 18de-eeuws. Een mooie plek is het plein Kinkenberg. In het gehucht Schophem ligt de Steenboskapel. De kapel werd gebouwd met opgegraven materialen. Er zijn twee kasteeltjes: Altenbroek en Ottegraven.

Pal in het stadshart vind je de beiaard, hoog in de toren van de Sint-Quintinuskathedraal. Het is wel even trappenlopen, maar boven krijg je een adembenemend uitzicht cadeau. Meteen dé plek om alles te leren over uurwerken, klokken en beiaarden. Opnieuw beneden luister je helemaal anders naar het klokkenspel tijdens de beiaardconcerten.

Elke eerste zaterdag van de maand kan je de toren van de kathedraal beklimmen. Al klimmend krijg je uitleg over Hasseltse klokken en de beiaard. En bovenaan wacht je niet alleen een zicht op de stad, maar ook een exclusief concert “backstage”: naast de beiaardier himself!

Samen met de Begijnhofkerk in Sint-Truiden staat het Tongerse Begijnhof op de lijst van het UNESCO-werelderfgoed. Het is het oudste begijnhof van de Nederlanden. Dit ‘stadje in de stad’ overleefde de Grote Brand van Tongeren in 1677. De meeste authentieke begijnenhuizen bleven bewaard en werden samen met de oude straatjes fraai gerestaureerd. Dat geldt ook voor de prachtige Sint-Ursulakapel. De bochtige straatjes voeren je ook naar de Sint-Catherinakerk, één van de mooiste hoekjes van Tongeren.

Tot voor de "Grote Brand" van 1677 lag het oude stadhuis op de hoek van de Markt en de Sint-Truiderstraat. In het begin van de 18de eeuw besloot men het huidige stadhuis te bouwen op de plaats van de verwoeste lakenhal. Dit werd gebouwd tussen 1737 en 1750 naar de tekeningen van de Luikse architect Pascal Barbier. Het gebouw in classicistische stijl is een mooi voorbeeld van de 18de eeuwse Maaslandse bouwtrant. Luikse meubelen, schilderijen en stukwerk in Lodewijk XV-stijl bepalen het interieur (niet toegankelijk voor bezoekers).

De Neanderthalersite in Veldwezelt is een unieke, beschermde archeologische site, de eerste die voor het publiek ontsloten werd.
Deze unieke archeologische vindplaats werd recent gerestaureerd, geconserveerd en opengesteld. De geologische opbouw van de wanden is de enige in zijn soort in Noord-West Europa!

Hier werden tijdens de verschillende opgravingscampagnes tussen 1998 en 2003 resten gevonden van minstens vier Neanderthalerjachtkampen en een vuursteenextractie-site.

Je maakt hier niet alleen kennis met de vroegere bewoners, de Neanderthalers, maar ook met de ijstijden en de evolutie van het klimaat. Ontdek het leven van 80 000 jaar geleden, en eindig slechts 40 000 jaar geleden. Een unieke geschiedenis ervaring!

In 2016 was de Neanderthalersite van Veldwezelt laureaat van de Onroerenderfgoedprijs.

Onder leiding van ingenieur Weiss en aannemer Morglia krikten de Bocholtenaren in 1910 hun kerktoren 2 cm van zijn funderingen en verplaatsten hem 9,4 meter. Een huzarenstukje waardoor de Bocholtenaren nu de trotse bijnaam van „Torenkruiers“ mogen dragen.
Op al jouw vragen hierover krijg je een antwoord bij een bezoek aan het Torenverplaatsingsmuseum. Aan de hand van foto’s, plannen en voorwerpen krijg je een klare kijk op de torenverplaatsing van 1910.

Met het Mussenkussen gaan kinderen - samen met hun (groot)ouders - op stap met Sus, de mus.
Het gezin vertrekt op pad met een ‘mussenkussen' op de rug. Dit kussen is geen gewoon kussen: je kunt erop zitten tijdens het oplossen van opdrachten of het luisteren naar verhalen. Maar hierin zit ook leuk spelmateriaal dat de kinderen nodig hebben om de opdrachten uit te voeren.

Begeleide wandeling doorheen het natuurgebied het Greven en een bezoek aan het waterproductiecentrum van de Watergroep. Onder begeleiding van een gids, speciaal voor dit gebied opgeleid, bezoeken de wandelaars het verzonken dorp, ontstaan door de mijnverzakkingen. Mijnverzakkingen komen overal voor in het Limburgse mijngebied, maar Eisden-Dorp is de enige locatie in de provincie waar de impact van de mijnverzakkingen goed zichtbaar zijn. Na een tocht door de kruinen van de bomen, daalt men af in natuurgebied het Greven waar er door de mijnverzakking verschillende waterbronnen aan de oppervlakte zijn gekomen. De Watergroep verwerkt dit bronwater tot een drinkbaar product. Het proces van bron- tot drinkwater wordt bezocht in de gebouwen van de Watergroep.

Molen "Nieuw Leven" is een halfopen standaardmolen uit 1801 die behoorde tot de domeingoederen van de familie Vilain XIIII. In 1920 werd de molen eigendom van de steenkoolmijn Eisden en nog later werd de molen aangekocht door de gemeente Maasmechelen. Ze werd reeds in 1945 als monument beschermd en behoord tot het oudste windmolentype. In 1995 werd de molen grondig gerestaureerd. Molenaar Albert Van Hees houdt de molen draaiende.

Open: elke eerste en derde zondag van de maand van 14 tot 18 uur.
Adres: Molenstraat z/n te Maasmechelen

Genk veranderde in de twintigste eeuw van een landelijke, dunbevolkte gemeente tot één van de grootste industriële polen in Vlaanderen. Een Genkse schrijfster maakte het begin van deze evolutie mee. Wat later belanden we in de Tweede Wereldoorlog. We laten Russische krijgsgevangen aan het woord en Engelse piloten. We bezoeken een Genkse tuinwijk en beschrijven er het leven in de jaren vijftig. Als afsluiter bekijken we hoe de autoindustrie de verdere uitbouw van de stad bepaalde in de jaren zestig.