De mijnbouw van de 20ste eeuw heeft een enorm grote stempel gedrukt op Limburg. Het begon allemaal in 1901 toen André Dumont steenkool bij ons ontdekte. Mannen kwamen zelfs vanuit het buitenland naar onze provincie om als mijnwerker aan de slag te gaan: vanuit Polen, Italië, Spanje, Turkije, ... En zij namen ook hun gezin mee. En hun lekker eten!
De mijnen nu
Ondertussen zijn alle mijnen gesloten en wordt er geen steenkool meer uit de grond gehaald, maar de bedrijvigheid op de mijnsites blijft. Kunst, entertainment en toerisme kwamen in de plaats. In de mijnstreek van Limburg zijn de herinneringen springlevend aanwezig in het landschap, in het multiculturalisme, de lekkere keuken, de typische tuinwijken, ... Rond de acht Limburgse mijnsites groeide vanzelf een bruisende wereld, met talrijke verhalen, klaar om te ontdekken!
Acht Limburgse mijnsites
De acht Limburgse mijnsites hebben een gemeenschappelijk verleden, wat je er nu kan beleven varieert enorm. Je staat op de top van de hoogste schachtbok, beklimt de machtige terrils of ontdekt de historische gebouwen op een verrassende manier. Een bezoek aan de Limburgse mijnstreek hoeft zeker geen saaie geschiedenisles te zijn.
Genk telt met drie mijnsites de meeste op haar grondgebied.
- Waterschei - C-mine
- Winterslag - Thor Park
- Zwartberg
Je spot ook mijnerfgoed in:
- Beringen - be-MINE
- Eisden
- Zolder
- Houthalen-Helchteren
- As
Ex-mijnwerker Martin aan het woord
Bijna 33 jaar geleden sloot de mijn van Beringen, een zwarte dag voor de gemeente en voor de meer dan 6000 mijnwerkers die er in de put werkten. Ondertussen is be-MINE de best bewaarde en grootste industriële erfgoedsite van Vlaanderen.
Ex-mijnwerker Martin Mangelschots vertelt vol trots zijn mijnverhaal.
