Cultuur & erfgoed

De gerestaureerde kloosterkapel van het voormalige Ursulinenklooster dateert uit 1899. Het interieur kenmerkt zich door zijn neogotische stijl. Specialisten typeren het als 'een totaalkunstwerk van architectuur en toegepaste kunsten'. Waardevol zijn vooral de decoratieve schilderingen op de plafonds en de muren. De kleurrijke ramen illustreren de glas-in-loodtechniek.

In het Belevingscentrum in de stallingen met koetshuis krijg je in een authentiek historisch kader het verhaal van een van de eerste en vooral ook rijkste vrouwenabdijen in de Nederlanden. Het verhaal volgt een chronologisch parcours door de boeiende geschiedenis van 600 jaar vrouwen op Herkenrode, in voor- en tegenspoed.

Verankerd in lokale Limburgse verhalen.
Gedurende 600 jaar kenden de cisterciënzer innen van Herkenrode afwisselend bloeiperiodes met economisch rijkdom en een cultureel hoogstaand leven en moeilijke periodes, met oorlog, ziekte en geweld. De tijdlijn verbindt het verhaal van de abdij met de grote maatschappelijke gebeurtenissen en de lokale Limburgse verhalen.

Het verhaal van de abdij stopt niet na deze 600 jaar, bij het gedwongen wegtrekken van de zusters. Ook de periode erna, waarbij industrie en landbouw de site verwonden, en de nieuwe start voor de abdijsite, krijgt een plaats in het parcours.

Via o.a. geluidsfragmenten komt het boeiende verleden helemaal tot leven. De abdis neemt je mee in de tijd en vertelt over de moeilijke beslissingen die ze moet nemen, over het belang van Herkenrode als pelgrimsoord, over de aanwezigheid van een invloedrijke mecenas die veel mogelijk maakte voor de abdij, … Het is een verhaal vol emoties, dat je niet loslaat en je meesleept in de fascinerende leefwereld van een vrouwenabdij. Een bezoek aan het Belevingscentrum duurt ongeveer een uur.

TIP: Bezoek het Belevingscentrum met eigen smartphone
Alle geluidsfragmenten zijn te beluisteren via smartphone. Met je eigen oordopjes beleef je het bezoek extra comfortabel.

Op de kunstmatige heuvel 'de Berg' stond ooit het oude kasteel van Kessenich. De eerste houten toren werd vervangen door een achthoekige verdedigingstoren (mottetoren) uit Maaskeien. Op de heuvel heb je een prachtig uitzicht over de Drie Eigen: Kessenich, Thorn en Neeritter.

Het glasatelier is een broeihaard van creatief talent. Hier ontstaan via diverse, eeuwenoude technieken de meest uiteenlopende glazen kunstobjecten. Loop je helemaal warm voor een cursus glasblazen of glasgieten? De glasblazers leren je de kneepjes van het vak tijdens een workshop of meerdaagse cursus. Van introducties glasblazen en glasgieten tot workshops voor gevorderden, er is voor ieder wat wils.

Verbouwingen:
In kader van de verbouwing van GlazenHuis, zullen er vanaf 24 december 2023 wijzigingen plaatsvinden in de publiekswerking. Ga naar www.glazenhuis.be/updates

Het heemkundig museum van As is ondergebracht in ’t Mieleke, een watergraanmolen uit 1717. Het dagelijks leven van vroeger komt er tot leven dankzij een uitgebreide collectie gereedschappen, huisraad en gebruiksvoorwerpen van vroeger.

Ook vind je er stukken die als rariteiten kunnen beschouwd worden zoals porseleinen kanonskogels uit het Napoleontisch tijdperk. Naast de permanente collectie worden er hier regelmatig tijdelijke kunsttentoonstellingen gehouden.

Geopend: iedere eerste zondag van de maand (mei-oktober) en iedere dag mits reservatie.

De in 1804 gebouwde Napoleonsmolen is de oudste Limburgse stenen bovenkruier, hij is niet alleen een graanmolen, in het bijgebouw draait ook een olieslagmolen. Dankzij vrijwillige molenaars maalt de molen op de 1ste zaterdag en 3de zaterdag van de maand van 1 maart tot 30 november. En elke dinsdag namiddag tussen 13 en 17 u.

De oudste woningen liggen aan de Kerklaan, de Wildrozenstraat, de Bremstraat en de Varenstraat.
De Kerklaan is de hoofdas van de cité waarrond het algemeen plan symmetrisch is opgebouwd. Ze ligt in het verlengde van de majestueuze toegang tot de cité met het ronde Welkomstplein en loopt uit op een halfcirkelvormig plein, waar later de mijnkathedraal zou worden voorzien (is echter niet gerealiseerd). In het begin van de jaren 1940 omvat de cité behalve de directeurswoning, 160 arbeiderswoningen en 30 bediendewoningen. De watertoren, gebouwd in 1940, zorgt ervoor dat alle woningen van leidingwater zijn voorzien.
De woningen voor de mijnwerkers zijn drie- tot zeswoonsten, zonder enige franje, vooral in de Bremstraat, de Wildrozenstraat en de Varensraat. De lager bedienden worden meestal in een tweewoonst gehuisvest.
Aan het begin van de oorlogsjaren zijn er nog maar weinig huizen bewoond op de nieuwe cité. Omdat het werken in de koolmijn weinig aantrekkelijk is, blijft de verhoopte toeloop van werknemers uit. Na de oorlog is dat met de kolenslag wel anders en komen Italiaanse en Poolse gezinnen zich massaal in de cité vestigen.
In 1948 worden 80 goedkope en uniforme betonnen arbeiderswoningen gebouwd in de Acaciastraat en in de Gagelstraat.
Om de toevloed van vreemde arbeiders op te vangen moeten in 1947 opeens 222 noodwoningen (barakken) gebouwd worden, verspreid over negen straatjes. Deze noodwoningen zijn voorbehouden voor Italiaanse, Poolse en Oekraïense gezinnen. In 1972 – 1973 werden de barakken met de grond gelijk gemaakt en vervangen door een nieuwe sociale woonwijk.

Limburg herdacht de Eerste Wereldoorlog met de tentoonstelling "Limburg 1914 - 1918: Kleine verhalen in een Groote Oorlog". 44 betonnen Stahlhelmen die de Duitse bezetting symboliseren in Limburg. Elke helm vertegenwoordigt één Limburgse gemeente en werd door plaatselijke kunstenaars, verenigingen en scholen kunstzinnig bewerkt. Samengebracht geven de helmen blijk van erg uiteenlopende en gevarieerde invalshoeken rond het thema oorlog en herinnering. De 44 helmen staan nu op het veld waar de Slag der Zilveren Helmen in Halen heeft plaatsgevonden. Een plek waar de helmen een blijvend symbool vormen dat de Eerste Wereldoorlog in Limburg herdenkt.
Adres: Betserbaan, vlakbij de Herdenkingssteen.