Cultuur & erfgoed

In het voormalig gemeentehuis heeft de Heemkundige Kring van Sint-Huibrechts-Lille twee musea ingericht: een archeologisch museum en een heemkundig museum. In 1984 werd op de zolder van het oud-gemeentehuis het heemkundig museum ingericht. Het museum bestaat uit een zeer oud klaslokaal met alles erop en eraan. Verder kan je een "goei kamer", een oude keuken en een ruimte met allerlei landbouw- en werkhuis-materiaal bezoeken.

Beide musea zijn te bezoeken op afspraak.

Naast de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek en de verdwenen Sint-Niklaaskerk is dit de derde parochiekerk. Opgericht door de leerlooiers en gewijd aan hun patroonheilige, Sint-Jan. De oudste restanten van het kerkgebouw zijn van midden twaalfde eeuw.

Natuur in al haar glorie! Station As is één van de toegangspoorten tot het Nationaal Park Hoge Kempen. Elk jaar maken duizenden fietsers hier een verrASsende tussenstop tijdens één van hun fietstochten. Natuur, geschiedenis en puur genieten. In As beleef je een héérlijke dag! Dankzij een mooi uitgeruste parking, is dit de ideale vertrekplaats om As te ontdekken.

Naast wandelen en fietsen kan je hier een 31 m hoge uitkijktoren beklimmen. In 2024 wordt de stationssite volledig terug heringericht. Er wordt onder meer een nieuw bezoekersonthaal opgebouwd. De toeristische dienst is tijdens de bouwperiode bereikbaar in het gemeentehuis van As, Dorpsstraat 1.

De Lummense 'Grote Molen' bevindt zich aan de Demer, op de grens met Schulen (gemeente Herk-de-Stad). Al in 1694 is er sprake van een banmolen, want dan wordt er klacht ingediend tegen iemand die zijn granen in een andere molen had laten malen. In 1738 is de molen, nog opgetrokken uit hout en leem, dringend aan herstelling toe. Ze wordt heropgebouwd in steen. Het betreft eigenlijk een dubbele molen. In 1876 is er een hennepbraakmolen gevestigd op de Schulense oever, en een korenmolen op de Lummense oever. De hennepbraakmolen wordt later een zagerij.
De molen verandert vaak van eigenaar. Momenteel is ze in het bezit van de familie Hemerijckx. Illustere voorgangers zijn de families van der Marck, van Arenberg, de Fabribeckers de Cortils et Grâce.

Gelegen langs het fietsroutenetwerk − tussen knooppunt 152 en 136 − vind je dit unieke belevingscentrum in Borgloon. Hier ontdek je het vruchtbare verleden, maar ook de fruitige toekomst van deze historische site én de fruitstreek.

Via leuke belevingsmodules volg je op eigen tempo de weg die een lekker stuk fruit aflegt: van ontluikende vrucht tot de verwerking ervan in heerlijke streekproducten zoals de Loonse stroop.

Het Fruitbelevingscentrum leent zich uitstekend voor een bezoek met kinderen. Bij aankomst pikken ze een brochure op en starten ze een parcours met opdrachten op hun maat.

Zoek je nog een originele uitstap met vrienden, collega's of familie ?
Een bezoek aan het Fruitbelevingscentrum is zeker een hele leuke aanrader.
Neem gerust contact op met Visit Borgloon, wij maken voor jouw groep een programma op maat.

Na je bezoek kan je je smaakpapillen verwennen door even langs te gaan in de streekproductenshop. Hier vind je heel wat smakelijke streekproducten om er zelf mee aan de slag te gaan in je eigen keuken.

Deze unieke industrieel archeologische site herbergt tevens het toeristisch onthaal.

De Stroopfabriek is dé plek om de Haspengouwse fruitgeschiedenis te leren kennen en het ideale vertrekpunt om de fruitstreek te ontdekken.


Het belevingscentrum is alle dagen te bezoeken tussen 10 - 17 u.
(laatste bezoek om 15.30 u.)

Gesloten op maandag met uitzondering van de schoolvakanties.

Een bezoek in groep altijd 2 weken vooraf reserveren (toerisme@borgloon.be of +32 12 67 36 53).

Het toeristisch onthaal met streekproductenshop is alle dagen open
van 10 - 17 u.

In dit cultuurhuis kun je, naast het gevarieerd cultuurprogramma van concerten, theater enzovoort ook vrij terecht voor steeds wisselende tentoonstellingen in het gebouw.
Muzecafé is zeer regelmatig het toneel voor allerlei (gratis)optredens, waarbij Jazz nogal eens de hoofdtoon vormt. Voor klassieke muziek maakt Muze meerdere keren per jaar gebruik van de kerken van Heusden-Zolder als decor.

Mark Dion creërde in Herbricht (Lanaken) een levensboom met dieren en voorwerpen die verwijzen naar het landschap.

Een levensboom voor Herbricht
Het kunstwerk sluit aan bij het rivierlandschap in en om Herbricht, waar de Maasvallei en de rivier overweldigend aanwezig zijn. Tijdens het hoogwater van juli 2021 was het letterlijk een vluchtplaats voor de dieren. De kunstenaar tekende een indrukwekkende sculptuur van ongeveer 6 meter hoog. Die stelt een levensboom voor met dieren, insecten en voorwerpen uit de omgeving van het kunstwerk. De boom is rijk aan betekenissen en vrij in te vullen door de bezoeker. Je kan het zien als een subjectieve stamboom van de evolutie, een mythologische levensboom die hemel, aarde en onderwereld verbindt of anders. Voor zijn keuze van dieren en insecten keek hij naar soorten die ooit voorkwamen in de Maasvallei zoals de steur of zelfs de Mosasaurus, maar ook naar soorten die er vandaag leven zoals de bever of het iconische Konikpaard. Ze hebben een natuurlijke en symbolische waarde voor het gebied. Wat de relatie tussen de dieren is, staat open voor de verbeelding van de kijker.

Podcast
Beluister het verhaal van Mark Dions creatieve partner Ron Holthuysen, die hem assisteerde bij het maken van de boom. Samen met Katrien Schaerlaekens van Regionaal Landschap Kempen & Maasland neemt Ron je mee in het uitzonderlijke rivierlandschap van Herbricht. Een reis in geluid naar verleden, heden en toekomst.
https://www.z33.be/2022/05/06/podcast_z33_in_echo/#maas

De Museumkerk vind je terug op de place-to-be, de Groenplaats in Oud-Rekem. Na een moeizame en langdurige start, werd de kerk in 1774 terug in gebruik genomen. In 1956, toen bleek dat de kerk door het toenemend aantal parochianen van Rekem en Wezet te klein werd, besloot men een grotere kerk te bouwen in het Kleinveld. Na gedurende twee eeuwen het middelpunt te zijn geweest van het Rekemse parochiale leven, werd de oude parochiekerk in datzelfde jaar overgenomen door het gemeentebestuur om ingericht te worden als museum.

Onder het motto ‘kerk wordt weer kerk’ werd het interieur in zijn oorspronkelijke vorm gebracht. Na een grondige restauratie in 2015, is ze nu weer in al haar glorie te bewonderen.